Een van de grootste discussies in de wetenschappelijke wereld is de open toegang tot wetenschappelijke gegevens. Als onderzoekers voelen we de pijn als we een artikel willen lezen en er geen vrije toegang toe hebben. Hoewel veel universiteiten open platforms aanbieden, bestaat er nog steeds een piratenmarkt voor wetenschappelijke informatie.
Het kopen van wetenschappelijke papers klinkt misschien niet zo vreemd als we bedenken dat het om een werkstuk gaat. Het is een eindproduct dat door een groep onderzoekers gedurende jaren van studie is ontwikkeld. Toch is het idee om geld te vragen voor informatie in strijd met het doel van het bedrijven en communiceren van wetenschap.
Daarom hebben veel landen de afgelopen jaren hun beleid veranderd en zich aangepast aan het proces van open toegang. Er zijn echter nog steeds veel invloedrijke wetenschappelijke platforms die het niet eens zijn met een meer vrije vorm. Eigenlijk waren niet alleen sommige landen tegen het idee van open toegang, maar hele continenten zoals Europa hebben zich tot op heden niet bij deze logica aangesloten.
Op 27 mei heeft het Nederlandse EU-voorzitterschap van 2016 een mededeling over Europa hun mening over open toegang veranderen:
"Alle wetenschappelijke artikelen in Europa moeten vanaf 2020 vrij toegankelijk zijn. De EU-lidstaten willen een optimaal hergebruik van onderzoeksgegevens. Ook kijken ze naar een Europees visum voor buitenlandse startende oprichters. En volgens het nieuwe innovatiebeginsel moet nieuwe Europese wetgeving rekening houden met de impact ervan op innovatie. Dit zijn de belangrijkste uitkomsten van de bijeenkomst van de Raad Concurrentievermogen op 27 mei in Brussel."
Het nieuws veroorzaakte een buzz in de wetenschappelijke wereld. Aan de ene kant is het geweldig om te zien dat traditionele landen vooruitgang boeken op het gebied van wetenschapscommunicatie. Maar er is ook veel kritiek op de omvang van deze aankondiging. Het argument is dat andere landen de toegang tot wetenschappelijke informatie in het verleden hebben veranderd en dat Europa alleen maar doet wat het jaren geleden al had moeten doen. Geen groot probleem.
Ongeacht het ego-conflict is het spannend om te zien dat de wetenschapscommunicatie vooruitgaat. De open toegang formaat helpt onderzoekers om samen te werken en gegevens uit te wisselen. Het is een win-win deal voor verbetering van de wetenschapscommunicatie!
Weet je niet wat open toegang is? Geen zorgen, bekijk deze geweldige video waarin het met strips wordt uitgelegd:
Abonneer u op onze nieuwsbrief
Exclusieve inhoud van hoge kwaliteit over effectieve visuele
communicatie in de wetenschap.