Het verleden van wetenschapscommunicatie

Wetenschapscommunicatie is niet altijd bedoeld om in tijdschriften gepubliceerd te worden.

Vanaf het begin van de wetenschap hebben persoonlijkheden zoals Aristoteles, Galileo en Newton verspreiden hun theorieën onder kleine groepen mensen. Deze groepen begonnen te betwisten en te onderzoeken wat hun werd voorgeschoteld. Zo ontstond een cultuur van vragen stellen, die zich ontwikkelde tot wat wij nu kennen als wetenschap.

Zelfs toen de term "wetenschap" nog niet zo bekend was, waren er grote denkers die de meest gewone feiten uit het dagelijks leven bespraken. Die denkers namen geen genoegen met onbetwiste feiten. Zij voelden de drang zich te bewijzen in een poging het juiste antwoord te vinden.

Wanneer Popper aangekomen bij het scenario, de falsifieerbaarheidsbeginsel van de wetenschap werd gebouwd. Toen nam de wetenschap een grote wending. Vanaf dat moment tot op de dag van vandaag werd geregeld dat men nooit iets goed kon bewijzen, alleen iets fout. Met dit eenvoudige en goed onderbouwde principe zou wetenschapscommunicatie nooit meer hetzelfde zijn.Jaren gingen voorbij en nieuwe ideeën kwamen op. De wereld leek zeer snel te draaien met de hoeveelheid nieuwe ontdekkingen die elke dag werden gedaan. Samen met de grote hoeveelheid nieuwe ontdekkingen, kwam ook de onbetrouwbaarheid van sommige studies en theorieën. Om die reden voelden denkers uit die tijd de behoefte om een groep mensen samen te stellen die theorieën die niet goed onderbouwd waren konden bespreken en afbreken.

Het systeem van herziening van studies werd toen ingesteld. Om je ontdekkingen bekend en gerespecteerd te krijgen, moest je de goedkeuring krijgen van deskundigen op dat gebied. Alleen dan kon je studie in betrouwbare tijdschriften worden gepubliceerd en door vele anderen worden gelezen.

Wetenschapscommunicatie is niet nieuw zoals wij denken. Het is een proces dat in de loop der tijd is aangepast. Wetenschap werd opgesplitst in verschillende andere onderwerpen, afhankelijk van de aard van elke studie. Het is dus geen verrassing om te denken dat de manier waarop elk onderwerp zich ontwikkelde om te communiceren nam ook verschillende patronen.

In deze video zien we hoe natuurkundigen door communicatieproblemen gingen:

Wetenschap de communicatie wordt steeds beter. Er worden nieuwe instrumenten gecreëerd om de manier waarop informatie zich in de moderne wereld verspreidt aan te passen. Termen als artikel van de toekomst, grafische samenvattingen en wetenschappelijke infografieën zijn de nieuwe trends voor de huidige en toekomstige generaties wetenschappers.

Het verleden van de wetenschapscommunicatie

Over Fabricio Pamplona

Het verleden van de wetenschapscommunicatie

Abonneer u op onze nieuwsbrief

Over Fabricio Pamplona