Το σύστημα ανταμοιβής
Μια στρατηγική με εσωτερικά κίνητρα ελέγχει πόσο μεγάλη προσπάθεια καταβάλλουμε για την επίτευξη ενός στόχου.
Το ερώτημα είναι: Τι μας παρακινεί να καταβάλλουμε την καλύτερη δυνατή προσπάθεια για κάθε στόχο, όσο ασήμαντος κι αν φαίνεται; Είναι ο εγκέφαλός μας που προσπαθεί να μας παρασύρει σε μια ανταμοιβή ως στρατηγική παρακίνησης που θα μας ωθήσει προς τα εμπρός; Ποιοι είναι οι λόγοι που κρύβονται πίσω από τις πράξεις μας;
Το σύστημα ανταμοιβής αποδυναμώνεται από πολλές παθολογικές καταστάσεις, προκαλώντας έλλειψη κινήτρων.
A πρόσφατη μελέτη στην Ιαπωνία εξέτασαν τα δίκτυα του συστήματος ανταμοιβής των πιθήκων και τα βελτίωσαν. Στη μελέτη τους, οι ερευνητές αποκάλυψαν μερικές θεμελιώδεις πτυχές των συστημάτων ανταμοιβής που αποσκοπούν στην ενίσχυση των κινήτρων.
Από νευρολογικής άποψης, πρόκειται για το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου, το οποίο επηρεάζει την τάση μας να επιδιώκουμε τους στόχους μας και να απολαμβάνουμε την ικανοποίηση που προκύπτει από την επίτευξή τους.
Για να εντοπιστεί η πηγή των επιζήμιων ψυχολογικών δυσκολιών που μπορεί να αντιμετωπίζουν ορισμένες ομάδες ανθρώπων (για παράδειγμα, τα άτομα με κατάθλιψη, σχιζοφρένεια ή νόσο του Πάρκινσον, των οποίων το σύστημα ανταμοιβής είναι συνήθως υποβαθμισμένο), οι ερευνητές διερευνούν τους μηχανισμούς του συστήματος ανταμοιβής και τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με το αν θα ξεκινήσει ή όχι ορισμένες ενέργειες.
Αποκωδικοποίηση κινήτρων: Τι ανακάλυψαν οι ερευνητές
Κάθε μέρα, ζυγίζουμε τα οφέλη και το κόστος μιας ενέργειας, αποφασίζοντας αν θα ενεργήσουμε ή όχι. Τα οφέλη (ανταμοιβές) αυξάνουν την πιθανότητα ενός επιτυχημένου αποτελέσματος, ενώ το κόστος επίτευξης αυτού του αποτελέσματος (κίνδυνος, καθυστέρηση και σκληρή δουλειά) έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των ανταμοιβών.
Η ντοπαμίνη (DA) αποτελεί βασικό συστατικό των κινήτρων, επηρεάζοντας τη συμπεριφορά με βάση τις αναμενόμενες ανταμοιβές ή το κόστος μιας ενέργειας.
Η θετική αύξηση της πυροδότησης της φάσης από τους νευρώνες DA του μέσου εγκεφάλου συσχετίζεται με πιθανές ανταμοιβές και η αντιπαραγωγική αύξηση συσχετίζεται με κινδύνους.
Καθώς η DA μεταδίδει τα αποτελέσματά της στον εγκέφαλο, μεταδίδεται από τους υποδοχείς DA, οι οποίοι αναζητούν και δεσμεύουν τα μόρια DA, διαδίδοντας έτσι τα σήματα σε όλο το νευρικό σύστημα. Παρά το γεγονός αυτό, δεδομένου ότι οι ιδιότητες κάθε υποδοχέα διαφέρουν, η κατανόηση της σχετικής επίδρασης του καθενός στο μονοπάτι σηματοδότησης της DA ήταν απαραίτητη.
Προκειμένου να κατανοήσουν τα κίνητρα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν πιθήκους μακάκους για να μελετήσουν δύο είδη υποδοχέων DA: D2 (D2R) - και οι δύο από τους οποίους παίζουν ρόλο στα κίνητρα που οδηγούνται από την ανταμοιβή.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια συστηματική προσέγγιση για να διαμορφώσουν τους υποδοχείς D1R και DA σε αυτούς τους πιθήκους, χορηγώντας τους ένα μόριο που κατέστειλε την απόκριση DA των πιθήκων.
Μέσω της τομογραφίας εκπομπής ποζιτρονίων προσδιορίστηκε πόσοι υποδοχείς ήταν δεσμευμένοι ή μπλοκαρισμένοι στον εγκέφαλο των ζώων. Στη συνέχεια, δόθηκαν στους πιθήκους εργασίες που έπρεπε να ολοκληρώσουν με αντάλλαγμα μια ανταμοιβή. Αυτό περιελάμβανε τον προσδιορισμό του κατά πόσον αποδέχονταν τις εργασίες ή όχι και κατά πόσον ανταποκρίνονταν γρήγορα στα σήματα.
Για μια σε βάθος κατανόηση του ρόλου της DA στην παρακίνηση, είναι ζωτικής σημασίας να παρακολουθούνται τα πρότυπα DA κατά τη διάρκεια των φάσεων του οφέλους και του κόστους, καθώς και τα μέτρα της επίδρασης της DA στους υποδοχείς DA.
Η λήψη αποφάσεων και τα κίνητρα ενός ατόμου επηρεάζονται από την ανταλλαγή μεταξύ ανταμοιβής και κόστους για την απόκτηση της ανταμοιβής.
Πιστεύεται γενικά ότι οι άνθρωποι και τα ζώα προτιμούν τις άμεσες, σχετικά μικρές ανταμοιβές από τις μεγαλύτερες που αργούν να έρθουν.
Μέσω της μετάδοσης της DA μέσω του D1R και του D2R, τα κίνητρα που βασίζονται στο κόστος ελέγχονται διαφορετικά ανάλογα με τη διαθέσιμη ανταμοιβή και το κόστος που προκύπτει (προσπάθειες) για μια συγκεκριμένη εργασία. Αλλά η αντιστάθμιση του φόρτου εργασίας, από την άλλη πλευρά, σχετιζόταν πρωτίστως με τον χειρισμό του D2R, καθώς κλιμάκωνε τις ανταμοιβές σύμφωνα με την απαιτούμενη προσπάθεια.
Δύο υπότυποι υποδοχέων ντοπαμίνης, για τους οποίους διαπίστωσαν ότι διαδραματίζουν συμπληρωματικό ρόλο, μπορούν να βοηθήσουν στον προσδιορισμό της παθοφυσιολογίας των ψυχιατρικών διαταραχών, δίνοντας προσοχή στις αλληλεπιδράσεις τους.
Έρευνες όπως η δική τους δίνουν τη δυνατότητα να ενισχυθούν τα επίπεδα παρακίνησης πολλών ανθρώπων με τη χειραγώγηση του εσωτερικού τους συστήματος ανταμοιβής.
Για να μάθετε περισσότερα σχετικά, ανατρέξτε στην παρακάτω αναφορά.
Hori, Yukiko, et al. "Οι υποδοχείς τύπου D1 και D2 διαμεσολαβούν διαφορετικά τις επιδράσεις της ντοπαμινεργικής μετάδοσης στην αξιολόγηση κόστους/οφέλους και τα κίνητρα σε πιθήκους." bioRxiv (2021): 2020-11. DOI: http://dx.doi.org/10.1371/journal.pbio.3
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο
Αποκλειστικό περιεχόμενο υψηλής ποιότητας σχετικά με την αποτελεσματική οπτική
επικοινωνία στην επιστήμη.
