De strijd van de levenswetenschapper

Wetenschapper zijn is geen gemakkelijke taak. De autonomie van je eigen werk gaat gepaard met een grote druk om resultaten te tonen. We moeten georganiseerd, bijgewerkt en veerkrachtig zijn. Anders kan een niet-significant resultaat zelfs de meest optimistische onder ons neerhalen. En dat allemaal omdat wetenschap iets onzekers is dat veel energie en tijd vergt.

Niet alleen, een biowetenschapper zijn kan om vele andere redenen een uitdaging zijn. Hoe vaak praten we bijvoorbeeld niet over onderwerpen die alleen andere biowetenschappers begrijpen (of zich inleven)?

Laten we eens diep ademhalen en analyseren hoe vaak we praten over dingen als:

Het kweken van schimmels en bacteriën
Euthanaseren of ontleden van kleine dieren
Praten over parasieten, ziekten en vectoren (vooral tijdens de maaltijd)

Het dagelijks leven van een levenswetenschapper omvat een breed scala aan ongemakkelijke situaties. Beseffen we echter wel hoe vreemd deze onderwerpen zijn? Sommige situaties zijn voor ons zo gewoon dat we de gevoeligheid ervoor verliezen. Het probleem is dat we met onze onderzoeken een breed publiek bereiken en de manier waarop we erover communiceren is belangrijk.

Ok, dus onze taak als wetenschappers is het communiceren van relevante informatie, toch? Maar hoe doen we dat zonder de grens te overschrijden van wat ongemakkelijk is voor anderen?

De afgelopen jaren is de wetenschap zich veel meer bewust geworden van haar impact. In plaats van verontrustende beelden te gebruiken, besloten wetenschappers tot een nieuwe aanpak. Een aanpak die de kloof tussen gewone mensen en de wetenschappelijke gemeenschap dicht.

Kunt u zich voorstellen zulke beelden in uw werkstukken of presentaties te hebben?

In plaats daarvan kwam er een veel zachtere benadering. Dat alles om het bevooroordeelde beeld dat mensen doorgaans hebben over een levenswetenschapper en de wetenschap zelf te veranderen.

Deze sensibiliseringsbeweging in de wetenschapscommunicatie heeft ertoe geleid dat onderzoekers geen echte foto's van hun experimenten meer gebruiken. Bijgevolg voorkomen levenswetenschappers dat mensen geschokt en beledigd raken door hun onderzoek.

Toch is er een nieuwe leemte ontstaan: als we geen echte foto's meer gebruiken, hoe moeten we ons werk dan visueel presenteren?

Als wetenschapper hebt u waarschijnlijk geprobeerd hulpmiddelen als Power Point of Paintdash te gebruiken om uw wetenschappelijke illustratiewensen te vervullen. Hoe was die ervaring? Waarschijnlijk erg frustrerend.De moderne wetenschap vereist illustraties die vriendelijk en functioneel zijn. Deze combinatie garandeert een goede feedback over hoe een onderzoek wordt gepresenteerd, simpelweg omdat het leuk is om naar te kijken en gemakkelijk te begrijpen. Het is echter niet gemakkelijk om dit soort illustraties te vinden. Wetenschappelijke illustraties worden steeds meer trending. Als u geen wetenschappelijke illustrator bent, kunt u op zoek gaan naar hulpmiddelen of professionals die kunnen helpen bij het communiceren van uw bevindingen.

Mind the Graph merkte deze leemte op. Daarom hebben we onze eigen wetenschappelijke bibliotheek gecreëerd die voor iedereen beschikbaar is. We willen uitbreiden en alle wetenschappelijke gebieden opnemen met als doel de wetenschapscommunicatie te verbeteren.

De toekomst van de wetenschap ligt in het meer laten zien dan vertellen; en het laten... het werk spreekt voor zich. Dit is echter alleen mogelijk als mensen zich aangetrokken voelen tot wat ze zien.

De strijd van de levenswetenschapper

Abonneer u op onze nieuwsbrief

Over Fabricio Pamplona