Η διαδικασία της αυτοφαγίας εμπλέκεται σε διάφορες καταστάσεις όπως ο καρκίνος και οι νευρολογικές ασθένειες. Λειτουργεί ως το εσωτερικό πρόγραμμα ανακύκλωσης του οργανισμού. Ωστόσο, η δυσλειτουργική αυτοφαγία έχει συνδεθεί με τη νόσο του Πάρκινσον, τον διαβήτη, την ακμή και άλλες διαταραχές που σχετίζονται με την ηλικία.
Μετά από αυτή τη μικρή εισαγωγή για τη σημασία της διαδικασίας της αυτοφαγίας, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι νέες ανακαλύψεις σε αυτόν τον τομέα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα βραβείο Νόμπελ. Πράγματι, την περασμένη Δευτέρα, η ερευνήτρια Yoshino Ohsumi κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής για τον εντοπισμό των πρώτων απαραίτητων γονιδίων για την αυτοφαγία.
"Δεν αισθάνομαι άνετα να ανταγωνίζομαι πολλούς ανθρώπους, και αντιθέτως το βρίσκω πιο ευχάριστο να κάνω κάτι που δεν κάνει κανείς άλλος. Κατά κάποιον τρόπο, αυτό είναι το νόημα της επιστήμης και η χαρά του να βρίσκεις κάτι με εμπνέει". Yoshino Ohsumi
Πώς το έκανε ο Ohsumi;
Στο εργαστήριό του, ο Ohsumi είχε δημιουργήσει στελέχη ζύμης που συσσωρεύουν αυτοφαγοσωμάτια κατά τη διάρκεια της πείνας. Αυτή η συσσώρευση θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν τα απαραίτητα γονίδια για την αυτοφαγία ήταν ανενεργά. Έτσι, ο Ohsumi άρχισε να χειρίζεται τα κύτταρα σε διάφορες μεταλλάξεις γονιδίων και κατάφερε να προκαλέσει αυτοφαγία.
Η αυτοφαγία υπάρχει
Παρόλο που η αυτοφαγία είναι γνωστή τα τελευταία 50 χρόνια, η σημασία αυτής της διαδικασίας αναγνωρίστηκε μόλις τη δεκαετία του 1990 με τις μελέτες του Ohsumi.
Για τη δουλειά του, ο Ohsumi έχει ήδη κερδίσει μερικούς θαυμαστές:
"Είμαι πολύ χαρούμενος που του απονεμήθηκε το φετινό βραβείο Νόμπελ, το οποίο του αξίζει πολύ καλά. Το εργαστήριό του ασχολείται κυρίως με μαγιά. Έκαναν τις αρχικές διαλογές που επέτρεψαν την ανακάλυψη των βασικών γονιδίων που εμπλέκονται στην αυτοφαγία. Τόσα πολλά άλλα εργαστήρια έχουν αξιοποιήσει τις ανακαλύψεις του, άμεσα ή έμμεσα, για να δουν γιατί είναι σημαντική στις ασθένειες".
David Rubinsztein - αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Ιατρικών Ερευνών του Κέιμπριτζ
"Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να αναγνωριστεί αυτός ο τομέας της επιστήμης. Η σημαντική αρχή εδώ είναι η αναζήτηση κοινών μηχανισμών στην ασθένεια. Ανοίγει δρόμους για τη θεραπεία αυτών των διαταραχών που είναι διαφορετικοί από τις πιο συμβατικές προσεγγίσεις για συγκεκριμένες ασθένειες".
Giovanna Mallucci - καθηγητής κλινικής νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο
Αποκλειστικό περιεχόμενο υψηλής ποιότητας σχετικά με την αποτελεσματική οπτική
επικοινωνία στην επιστήμη.
