Przewodnik po cytowaniach: Podstawy stylu cytowania MHRA

Pisanie naukowe wymaga odpowiednich cytatów, które są czymś więcej niż tylko formalnością; utrzymują one integralność i wiarygodność pracy. Dokładne cytowanie źródeł pozwala autorom na oddanie należnego uznania oryginalnym autorom, których pomysły i badania wpłynęły na ich własną pracę. Co więcej, pozwala to czytelnikom weryfikować informacje, śledzić pochodzenie pomysłów i dalej badać temat. Uznanie i poszanowanie wkładu akademickiego jest łatwiejsze dzięki skutecznemu cytowaniu. Przyjrzyjmy się stylowi cytowania MHRA na tym blogu, aby dowiedzieć się więcej na jego temat i pokazać, jak należy go poprawnie używać.

Czym jest styl cytowania MHRA?

MHRA (Modern Humanities Research Association) Citation Style to system odniesień powszechnie stosowany w naukach humanistycznych, zwłaszcza w literaturze, historii i sztuce. Stowarzyszenie Modern Humanities Research Association opracowało ten styl, aby ułatwić czytelnikom śledzenie cytatów i lokalizowanie źródeł. Przypisy i przypisy końcowe są używane w stylu MHRA do cytowania w tekście, a po nich następuje obszerna bibliografia. Zachowując rygorystyczne standardy akademickie, podejście to ułatwia płynne czytanie, zapewniając szczegółowe cytaty bez zaśmiecania głównego tekstu.

Dyscypliny i rodzaje pracy, które często korzystają z MHRA

Według MHRA, następujące dyscypliny używają głównie tego stylu cytowania:

Literatura: Do analizowania tekstów, powieści, wierszy i sztuk teatralnych.
Językoznawstwo: Podczas omawiania struktury języka, jego użycia i historii.
Historia: W szczególności historii kultury i historii intelektualnej.
Filozofia: W dyskusjach na temat tekstów i idei filozoficznych.
Teatr i sztuki performatywne: Do odwoływania się do scenariuszy, przedstawień i prac krytycznych.
Historia sztuki: Podczas cytowania źródeł związanych ze sztukami wizualnymi i krytyką.

Aby wesprzeć argumenty i interpretacje w takich dyscyplinach, MHRA jest odpowiednim wyborem, ponieważ często wymaga szczegółowej analizy tekstu i precyzyjnych odniesień.

Porównanie z innymi stylami cytowania

Przypisy a cytatyarentne: MHRA stosuje przypisy dolne i końcowe w celu zapewnienia szczegółowych informacji na dole strony. Dla kontrastu, MLA oraz APA używać cytatów nawiasowych w tekście.
Bibliografia i styl odwoływania się: Chociaż wszystkie style wymagają bibliografii, formatowanie i wymagane szczegóły różnią się. W przypadku elementów takich jak nazwisko autora, wielkie litery tytułu i informacje o publikacji źródłowej, wpisy bibliograficzne MHRA są zazwyczaj bardziej szczegółowe niż te w APA i MLA.
Koncentracja na dyscyplinie: Różne style są dostosowane do różnych dyscyplin akademickich, ale styl MHRA jest szczególnie odpowiedni dla nauk humanistycznych ze względu na kompleksowe i szczegółowe podejście do cytowania.

Identyfikując te różnice, naukowcy mogą wybrać najbardziej odpowiedni styl cytowania dla swojej pracy, zapewniając jasność, spójność i zgodność z wytycznymi dyscyplinarnymi.

Ogólne zasady stylu cytowania MHRA

Przypisy dolne i końcowe odgrywają kluczową rolę w dostarczaniu szczegółowych odniesień do źródeł wykorzystanych w pracy. Podczas odwoływania się do źródła, przypisy pojawiają się na dole strony, podczas gdy przypisy końcowe pojawiają się na końcu rozdziału lub dokumentu.

Przypisy: Używany w krótkich dokumentach lub artykułach, w których wygodnie jest mieć łatwo dostępny cytat.
Przypisy końcowe: Używany w dłuższych pracach, takich jak książki i prace dyplomowe, gdzie duża liczba notatek może zaśmiecać stronę.

Przypisy dolne i końcowe w tekście odpowiadają numerom w indeksie górnym. Cytaty muszą zawierać pełne odniesienie przy pierwszym użyciu. Skrócona forma może być używana do kolejnych cytatów tego samego źródła w celu zachowania czytelności tekstu.

Znaczenie bibliografii

W stylu MHRA bibliografia zawiera listę wszystkich źródeł cytowanych w całym artykule. Czytelnicy mogą samodzielnie zlokalizować źródła, korzystając z pełnych danych publikacji. Skuteczna bibliografia powinna zawierać:

Zapewnia przejrzystość i uczciwość akademicką.
Pomaga czytelnikom zweryfikować informacje i dalej zgłębiać temat.
Wykazuje dogłębność i rozległość prowadzonych badań.

Czytaj także: Bibliografia w artykule naukowym: Dowiedz się wszystkiego na ten temat

Bibliografię należy ułożyć alfabetycznie według nazwisk autorów na końcu artykułu.

Różnice między cytatami w tekście a notatkami

W przeciwieństwie do APA lub MLA, styl MHRA wykorzystuje przypisy zamiast cytatów w tekście. Aby zilustrować różnice, poniżej znajduje się porównanie:

Cytaty w tekście (APA/MLA)

Cytowanie w tekście to krótkie odniesienie w tekście, które zawiera nazwisko autora i rok publikacji (APA) lub nazwisko autora i numer strony (MLA). Pomimo swojej zwięzłości, mogą one zakłócać płynność czytania.

Uwagi (MHRA)

MHRA stosuje przypisy dolne lub końcowe do cytowania źródeł. Główny tekst pozostaje przejrzysty i czytelny, podczas gdy szczegóły cytowania są zawarte w notatce. Przykład cytatu w tekście wygląda następująco:

Niektórzy uczeni twierdzą, że okres ten zapoczątkował nową erę.^1

Odpowiedni przypis zawiera szczegółowe informacje:

^1 John Smith, *Historia czasów nowożytnych* (Paryż: Academic Press, 2010), s. 123.

Badania humanistyczne zazwyczaj zawierają obszerne komentarze i szczegółowe dyskusje na temat źródeł, więc używanie notatek zamiast cytatów w tekście ma sens. Dzięki tej metodzie zarówno argument, jak i wspierające go dowody są prezentowane z większą elegancją.

Formatowanie przypisów dolnych i końcowych

Przypisy i przypisy końcowe w stylu cytowania MHRA służą jako podstawowe narzędzia do odwoływania się i dostarczania dodatkowych komentarzy w pracy naukowej. Aby upewnić się, że są one poprawnie sformatowane, poniżej znajduje się szczegółowy przewodnik.

Umieszczenie liczb w indeksie górnym

W tekście: Liczby w indeksie górnym powinny być umieszczone na końcu zdania lub klauzuli zawierającej przywoływany materiał, po znakach interpunkcyjnych (np. "Według Smitha teoria jest dobrze poparta dowodami.^1").
Kolejność sekwencyjna: Numery indeksów górnych powinny być numerowane sekwencyjnie w całym dokumencie, zaczynając od 1 i kontynuując do końca. Jeśli źródło jest przywoływane wielokrotnie, każdy cytat otrzymuje nowy numer.

Formatowanie pierwszego odwołania do źródła:

Imię i nazwisko autora: Zacznij od pełnego imienia i nazwiska autora.
Tytuł utworu: Podać tytuł kursywą w przypadku książek i artykułów oraz w cudzysłowie w przypadku rozdziałów i stron internetowych.
Szczegóły publikacji: W przypadku książek należy podać miejsce publikacji, wydawcę i rok publikacji. W przypadku artykułów należy podać nazwę czasopisma, tom, numer i rok.
Numery stron: Wskaż konkretny numer strony, do której się odwołujesz.

Na przykład:

John Smith, The Study of Literature (Nowy Jork: Academic Press, 2020), s. 45.

Skracanie kolejnych odniesień

Forma skrócona: W przypadku wielokrotnego cytowania tego samego źródła należy użyć skróconej formy. Zazwyczaj zawiera ona nazwisko autora, skrócony tytuł i numer strony.
Tamże: Jeśli kolejny odnośnik odnosi się do tej samej strony, co pierwotny cytat, można użyć "Ibid." bez powtarzania szczegółów.

Przykłady:

2. Smith, Study of Literature, s. 50.

3. Tamże, s. 51.

Przykłady przypisów

Książki

1. John Smith, The Study of Literature (Nowy Jork: Academic Press, 2020), s. 45.

2. Jane Doe, Wprowadzenie do nauk humanistycznych (Londyn: Scholar Press, 2018), s. 67.

Artykuły w czasopismach

3. Michael Brown, "Analyzing Modern Poetry", Journal of Literary Studies, 15 (2019), 123-45 (s. 120).

Strony internetowe

4. Laura Green, "The Evolution of Digital Humanities", Humanities Online, 22 marca 2022 r. http://www.humanitiesonline.org/articles/evolution [dostęp: 25 czerwca 2024 r.].

Wskazówki dotyczące spójnego i dokładnego stosowania przypisów

Wszystkie przypisy powinny być sformatowane w spójny sposób. Zachowaj spójny styl i strukturę dokumentu.
Upewnij się, że wszystkie szczegóły, takie jak nazwisko autora, tytuł, numer publikacji i numer strony, są dokładne.
Unikaj powielania przypisów poprzez utrzymywanie systemu odniesień.
Aby upewnić się, że przypisy są dokładne, należy dokładnie sprawdzić dokument.

Wytyczne dotyczące stylu cytowania MHRA mogą być wykorzystane do zapewnienia, że przypisy dolne i końcowe są jasne, dokładne i odpowiednio sformatowane. W ten sposób nie tylko zwiększysz wiarygodność swojej pracy, ale także sprawisz, że Twoje źródła będą bardziej dostępne dla czytelników.

Tworzenie bibliografii

Niezbędne jest przestrzeganie określonych wytycznych podczas tworzenia bibliografii w stylu cytowania MHRA w celu zapewnienia spójności i dokładności. Oto kilka kluczowych rzeczy, o których należy pamiętać.

Struktura i układ bibliografii

Bibliografia powinna mieć następującą strukturę:

Tytuł: Umieść słowo "Bibliografia" na środku górnej części strony.
Rozstaw: Bibliografia powinna mieć podwójne odstępy.
Wcięcie: Dla każdego wpisu należy użyć wcięcia wiszącego, w którym pierwszy wiersz jest wyrównany do lewego marginesu, a kolejne wiersze są wcięte.
Zamówienie: Uporządkuj wpisy w kolejności alfabetycznej według nazwiska autora. W przypadku braku autora, alfabetycznie według tytułu. W przypadku wielu prac tego samego autora w tym samym roku, rozróżnij je, dodając małą literę (np. 2023a, 2023b).

Najczęściej cytowane źródła i ich formaty MHRA

Książki

Pojedynczy autor

Przypis: Imię i nazwisko autora, tytuł książki (miejsce publikacji: wydawca, rok), numer strony.
Przykład: John Smith, Historia współczesnej Europy (Londyn: Penguin, 2010), s. 24.
Bibliografia: Nazwisko i imię autora. Tytuł książki. Miejsce publikacji: Wydawca, Rok.
Przykład: Smith, John. Historia współczesnej Europy. London: Penguin, 2010.

Wielu autorów

Przypis: Imię i nazwisko pierwszego autora oraz imię i nazwisko drugiego autora, tytuł książki (miejsce publikacji: wydawca, rok), numer strony.
Przykład: John Smith i Jane Doe, Exploring the World (Nowy Jork: HarperCollins, 2015), s. 46.
Bibliografia: Nazwisko, imię i imię drugiego autora. Tytuł książki. Miejsce publikacji: Wydawca, Rok.
Przykład: Smith, John i Jane Doe. Odkrywanie świata. Nowy Jork: HarperCollins, 2015.

Wydane tomy

Przypis: Imię i nazwisko redaktora (red.), tytuł książki (miejsce publikacji: wydawca, rok), numer strony.
Przykład: Michael Brown (red.), Antologia literatury średniowiecznej (Cambridge: Cambridge University Press, 2008), s. 68.
Bibliografia: Nazwisko i imię redaktora, wyd. Tytuł książki. Miejsce publikacji: Wydawca, Rok.
Przykład: Brown, Michael, red. Antologia literatury średniowiecznej. Cambridge: Cambridge University Press, 2008.

Artykuły w czasopismach

Artykuł w czasopiśmie drukowanym

Przypis: Imię i nazwisko autora, "Tytuł artykułu", tytuł czasopisma, numer tomu (rok), numer strony.
Przykład: Lisa Green, "Revisiting Gothic Architecture", Journal of Art History, 14 (2011), s. 123.
Bibliografia: Nazwisko i imię autora. "Tytuł artykułu". Tytuł czasopisma, numer tomu (rok), zakres stron.
Przykład: Green, Lisa. 'Revisiting Gothic Architecture'. Journal of Art History, 14 (2011), 115-130.

Artykuł w czasopiśmie online

Przypis: Imię i nazwisko autora, "Tytuł artykułu", tytuł czasopisma, numer tomu (rok), numer strony [dostęp Dzień Miesiąc Rok].
Przykład: Lisa Green, "Revisiting Gothic Architecture", Journal of Art History, 14 (2011), s. 123 http://www.example.com [dostęp 20 czerwca 2024].
Bibliografia: Nazwisko i imię autora. "Tytuł artykułu". Tytuł czasopisma, numer tomu (rok), zakres stron [dostęp Dzień Miesiąc Rok].
Przykład: Green, Lisa. 'Revisiting Gothic Architecture'. Journal of Art History, 14 (2011), 115-130 http://www.example.com [dostęp 20 czerwca 2024].

Strony internetowe i zasoby online

Przypis: Imię Nazwisko autora, "Tytuł strony internetowej", Tytuł strony internetowej, Rok [dostęp Dzień Miesiąc Rok].
Przykład: Sarah Johnson, "The Renaissance Art Movement", Art History Online, 2019 http://www.arthistoryonline.com [dostęp: 20 czerwca 2024].
Bibliografia: Nazwisko i imię autora. "Tytuł strony internetowej". Tytuł strony internetowej. Rok [dostęp Dzień Miesiąc Rok].
Przykład: Johnson, Sarah. "Ruch sztuki renesansowej". Art History Online. 2019 http://www.arthistoryonline.com [dostęp: 20 czerwca 2024].

Źródła wizualne i multimedialne

Film

Przypis: Tytuł filmu, reż. Imię i nazwisko reżysera (firma produkcyjna, rok).
Przykład: Incepcja, reż. Christopher Nolan (Warner Bros., 2010).
Bibliografia: Tytuł filmu. Reżyseria Imię Nazwisko reżysera. Firma produkcyjna, rok.
Przykład: Incepcja. Reżyseria Christopher Nolan. Warner Bros., 2010.

Dzieło sztuki

Przypis: Imię i nazwisko artysty, tytuł dzieła sztuki, rok, medium, nazwa kolekcji lub muzeum, lokalizacja.
Przykład: Vincent van Gogh, Gwiaździsta noc, 1889, olej na płótnie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Nowy Jork.
Bibliografia: Nazwisko i imię artysty. Tytuł dzieła sztuki. Rok. Medium. Nazwa kolekcji lub muzeum, lokalizacja.
Przykład: van Gogh, Vincent. Gwiaździsta noc. 1889. Olej na płótnie. Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Nowy Jork.

Wykorzystanie narzędzi Mind The Graph do oszczędzania czasu

Zanurz się głęboko w swoich badaniach i bez wysiłku twórz angażujące wizualizacje, które przyciągną uwagę odbiorców, jednocześnie oszczędzając czas, aby uczynić je atrakcyjnymi wizualnie. Od skomplikowanych zestawów danych po złożone koncepcje, Mind the Graph umożliwia tworzenie atrakcyjnych infografik, które trafiają do czytelników. Odwiedź naszą stronę strona internetowa więcej informacji.