Νέα επιστημονικά δεδομένα σταματούν τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής

Η κλιματική αλλαγή είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα αυτές τις μέρες. Μπορούμε να δούμε σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρνητές και σκεπτικιστές. Ωστόσο, κάθε μέρα οι επιστήμονες παρουσιάζουν νέα δεδομένα που αυξάνουν την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις συνέπειες των συνηθειών μας. Όμως, οι άνθρωποι προκαλούν πραγματικά την υπερθέρμανση του πλανήτη; Σύμφωνα με την επιστήμη, ναι. Τώρα, τρεις μελέτες που δημοσιεύτηκαν στο Nature αυτό το μήνα δείχνουν ότι η επιστημονική συναίνεση είναι πιθανό να έχει ξεπεράσει το 99%.

Ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι αρνητές της κλιματικής αλλαγής είναι η ιδέα ότι η Γη έχει ήδη βιώσει παρόμοιες δραματικές κορυφές και κοιλάδες στο παρελθόν. Δύο παραδείγματα είναι η Μικρή Εποχή των Παγετώνων και η Μεσαιωνική Κλιματική Ανωμαλία. Έτσι, οι μεταβολές συμβαίνουν λόγω ενός φυσικού κύκλου. Ωστόσο, αυτές οι νέες μελέτες δείχνουν ότι καμία από αυτές τις μετατοπίσεις δεν έλαβε χώρα σε όλο τον πλανήτη την ίδια περίοδο. Εκτός αυτού, η τρέχουσα διαδικασία αλλαγής του κλίματος είναι ταχύτερη από οποιαδήποτε άλλη στο παρελθόν.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ανακατασκευές που βασίζονται σε 700 αναπληρωματικές καταγραφές της μεταβολής της θερμοκρασίας, όπως δέντρα, πάγος και ιζήματα, από όλες τις ηπείρους.

Ο Mark Maslin, καθηγητής κλιματολογίας στο University College του Λονδίνου, έδωσε συνέντευξη από τον Guardian. Είπε ότι "η εργασία αυτή θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής που ισχυρίζονται ότι η πρόσφατη παρατηρούμενη συνεκτική υπερθέρμανση του πλανήτη αποτελεί μέρος ενός φυσικού κλιματικού κύκλου. Το έγγραφο αυτό δείχνει την πραγματικά έντονη διαφορά μεταξύ των περιφερειακών και τοπικών αλλαγών στο κλίμα του παρελθόντος και της πραγματικά παγκόσμιας επίδρασης των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου".

Τι λένε τα νέα έγγραφα για την κλιματική αλλαγή

Δεν υπάρχουν ενδείξεις για παγκόσμια συνεκτικές θερμές και ψυχρές περιόδους κατά την προβιομηχανική κοινή εποχή δείχνει ότι στο παρελθόν, η αλλαγή της θερμοκρασίας δεν συνέβαινε σε περισσότερες από τις μισές περιοχές του πλανήτη σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή.

Μελέτησαν τη Μικρή Εποχή των Παγετώνων, την ψυχρότερη εποχή της τελευταίας χιλιετίας. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι πιο χαμηλές θερμοκρασίες σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια διαφορετικών αιώνων σε όλο τον κόσμο. Πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα στον κεντρικό και ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό, κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα στη βορειοδυτική Ευρώπη και τη νοτιοανατολική Βόρεια Αμερική. Ωστόσο, στις υπόλοιπες περιοχές οι ψυχρότερες θερμοκρασίες σημειώθηκαν μόνο κατά τα μέσα του 19ου αιώνα.

Αυτό σημαίνει ότι η χωρική συνοχή υπάρχει κατά την προβιομηχανική κοινή εποχή.

Αυτό συνάδει με τη χωρική συνοχή της στοχαστικής κλιματικής μεταβλητότητας. "Αυτή η έλλειψη χωροχρονικής συνοχής υποδεικνύει ότι η προβιομηχανική πίεση δεν ήταν επαρκής για την παραγωγή παγκοσμίως ακραίων θερμοκρασιών σε κλίμακες πολλών δεκαετιών και εκατονταετιών. Αντίθετα, διαπιστώνουμε ότι η θερμότερη περίοδος των τελευταίων δύο χιλιετιών σημειώθηκε κατά τη διάρκεια του 2ου αιώνα για περισσότερα από 98% του πλανήτη. Αυτό παρέχει ισχυρές ενδείξεις ότι η ανθρωπογενής υπερθέρμανση του πλανήτη δεν είναι μόνο απαράμιλλη όσον αφορά τις απόλυτες θερμοκρασίες, αλλά και πρωτοφανής όσον αφορά τη χωρική συνοχή στο πλαίσιο των τελευταίων 2.000 ετών".

Τελευταία φάση της Μικρής Εποχής των Παγετώνων που προκλήθηκε από ηφαιστειακές εκρήξεις εξηγεί τις έντονες παγκόσμιες διακυμάνσεις στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα.

Οι ερευνητές εξηγούν πώς ο κόσμος άρχισε να μετακινείται από μια ηφαιστειακά ψυχρή εποχή σε ένα κλίμα που θερμάνθηκε από τις ανθρώπινες εκπομπές κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα. "Κατά το πρώτο μισό του δέκατου ένατου αιώνα, αρκετές μεγάλες τροπικές ηφαιστειακές εκρήξεις σημειώθηκαν μέσα σε λιγότερο από τρεις δεκαετίες. [...] Μόνο μετά τη δεκαετία του 1850 άρχισε η μετάβαση στην περίοδο της ανθρωπογενούς θέρμανσης. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το τέλος της Μικρής Εποχής των Παγετώνων σημαδεύτηκε από την ανάκαμψη από μια σειρά ηφαιστειακών εκρήξεων, γεγονός που καθιστά δύσκολο τον καθορισμό μιας ενιαίας προβιομηχανικής βάσης".

Συνεπής πολυδεκαετής μεταβλητότητα στις ανακατασκευές και προσομοιώσεις της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια της Κοινής Εποχής δείχνουν ότι από τα τέλη του 20ού αιώνα η άνοδος της θερμοκρασίας είναι η ταχύτερη των τελευταίων δύο χιλιετιών.

Στην παρούσα μελέτη, οι συγγραφείς παρουσιάζουν ανακατασκευές της παγκόσμιας μέσης θερμοκρασίας 2.000 ετών με τη χρήση επτά διαφορετικών στατιστικών μεθόδων που αντλούν από μια παγκόσμια συλλογή ευαίσθητων στη θερμοκρασία παλαιοκλιματικών καταγραφών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μεγαλύτερες τάσεις αύξησης της θερμοκρασίας σε χρονικές κλίμακες 20 ετών και άνω εμφανίζονται κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, υπογραμμίζοντας τον ασυνήθιστο χαρακτήρα της αύξησης της θερμοκρασίας κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Όπως εξηγεί το άρθρο που δημοσιεύεται στον Guardian, προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει σχεδόν ομοφωνία μεταξύ των επιστημόνων του κλίματος ότι οι ανθρώπινοι παράγοντες - οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων, οι καμινάδες των εργοστασίων, η εκχέρσωση των δασών και άλλες πηγές αερίων του θερμοκηπίου - είναι υπεύθυνοι για το εξαιρετικό επίπεδο της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Αυτά τα infographics είναι χρήσιμα για την κατανόηση του φαινομένου του θερμοκηπίου:

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα σχετικά με αυτό στο:

Τώρα, πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε σχετικά με τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Το να μιλάμε στους ανθρώπους και να προσπαθούμε να μειώσουμε τον αντίκτυπό μας είναι τρόποι για να κάνουμε κάτι. Τι κάνουμε γι' αυτό ως επιστήμονες;

Νέα επιστημονικά δεδομένα σταματούν τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής

Τι λένε τα νέα έγγραφα για την κλιματική αλλαγή

Τελευταία φάση της Μικρής Εποχής των Παγετώνων που προκλήθηκε από ηφαιστειακές εκρήξεις εξηγεί τις έντονες παγκόσμιες διακυμάνσεις στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα.

Εγγραφείτε στο ενημερωτικό μας δελτίο