Yayınlama yöntemi birkaç kuralla birlikte gelir. En önemlilerinden biri, bir araştırmanın yeniden üretilebilir olmasıdır. Bu, herhangi bir bilim insanının, herhangi bir yerde, bir araştırmadaki adımları takip edebilmesi ve aynı sonucu elde edebilmesi gerektiği anlamına gelir.
Kulağa yayıncılık yönteminin temelleri gibi gelebilir, ancak bu pek çok insanı endişelendiriyor. Tüm tartışma, her gün binlerce yeni çalışma yayınlama yöntemimizin ne kadar sürdürülebilir olduğu ve bunların doğruluğunu nasıl takip ettiğimizle ilgili. Bu konu Nature Dergisi tarafından tartışılmış ve bir TED-Ed videosu ile sonuçlanmıştır:
Şimdi, kaçımız - araştırmacılar - kariyerimizi yayınlanmış çalışmaları yeniden üreterek geçirmek isteriz? Muhtemelen pek fazla değil. Bilim insanları olarak hepimiz olağanüstü bulgular elde etmek istesek de, şu anda bilim için trend olan ve ilginç olan şeylerle uyumlu olmayan bir araştırma için fon bulmanın ne kadar zor olduğunu biliyoruz.
Bu engeli aşarak, mevcut tüm araştırmaları yeniden üretebileceğimizi düşünelim. Sizce kaç tanesi gerçekten orijinaliyle aynı sonucu ortaya koyar? Harika çalışmalar ortaya koymak için muazzam bir çaba gösterebiliriz. Ancak biliyoruz ki hepimiz hata yapabiliriz. Bir kanser araştırmasında ya da HIV araştırmasında yapılan bir hatanın sonuçlarını kim üstlenebilir?
Ne yazık ki, kullandığımız yayıncılık yöntemi bilim insanı olarak sahip olduğumuz sorumluluğa uymuyor gibi görünüyor.
Belki de diğer yöntemlerin güçlenmesinin nedeni budur. Medyanın kendisi ve ön baskı yöntemi burada kalmaya devam edecek ve her ikisi de çalışmalarımızın doğruluğunu artırmaya yardımcı olabilir.
Ön baskı yönteminin bilimdeki medya etkisi hakkında daha fazla bilgi edinmek ister misiniz? Yazılarımıza göz atın:
Haber bültenimize abone olun
Etkili görseller hakkında özel yüksek kaliteli içerik
bilimde iletişim.
