Dwutlenek węgla jest gazem powszechnie występującym w atmosferze. W normalnych warunkach ziemski cykl węglowy utrzymuje naturalną równowagę węgla w atmosferze, lądzie i oceanie poprzez "oddychanie planety". Jednak działania człowieka, takie jak emisja paliw kopalnych, naruszają równowagę cyklu węglowego, powodując zmiany klimatu, zwiększając efekt cieplarniany i zakwaszenie oceanów.

Tak więc, aby zrozumieć konsekwencje zakwaszenia oceanów, należy najpierw podsumować cykl węglowy. Pisałem o tym tutaj1.

Efekt cieplarniany umożliwia życie na Ziemi poprzez zatrzymywanie ciepła w atmosferze, ogrzewając planetę. Pokazałem, jak to działa tutaj1. Jednak pomimo jego znaczenia, rosnąca ilość dwutlenku węgla sprawiła, że stało się to problemem.

Jednak nie cały nadmiar dwutlenku węgla pozostaje w atmosferze. Naukowcy szacują, że oceany pochłonęły jedną trzecią całego dwutlenku węgla wytworzonego w wyniku działalności człowieka. Usuwanie dwutlenku węgla z atmosfery przez ocean pomaga opóźnić zakres zmian klimatycznych. Korzyści te mają jednak swoją cenę.

Dwutlenek węgla i chemia oceanu

Po rozpuszczeniu w wodzie morskiej CO2 reaguje z wodą (H2O), tworząc kwas węglowy: H2CO3: CO2 + H2O ↔ H2CO3. Kwas węglowy szybko rozpuszcza się, tworząc jony H+ (kwas) i wodorowęglan, HCO3- (zasada). Woda morska jest naturalnie nasycona inną zasadą, jonem węglanowym (CO3-2), który działa jak środek zobojętniający kwas, neutralizując H+, tworząc więcej wodorowęglanu. Reakcja netto wygląda następująco: CO2 + H2O + CO3-2→ 2HCO3-

zakwaszenie oceanów 2

Pochłanianie dwutlenku węgla zasadniczo zmienia skład chemiczny oceanu, wyzwalając reakcje, które sprawiają, że woda morska staje się bardziej kwaśna, co jest zjawiskiem zwanym zakwaszeniem oceanów. W rzeczywistości ocean stał się o prawie 30 procent bardziej kwaśny niż na początku ery przemysłowej. Jest to zmiana większa i szybsza niż obserwowana w zapisie kopalnym sięgającym co najmniej 800 000 lat wstecz, przed pojawieniem się kręgowców i roślin w zapisie kopalnym.

zakwaszenie oceanów

Jak zakwaszenie oceanów wpłynie na życie morskie, takie jak ryby, koralowce i skorupiaki?

Wraz ze wzrostem stężenia jonów wodorowych woda staje się bardziej kwaśna. Poza tym jony węglanowe stają się mniej obfite.

Niektóre z dodatkowych jonów wodorowych reagują z jonami węglanowymi, tworząc więcej wodorowęglanu. W miarę zmniejszania się ilości węglanów, organizmy te, takie jak koralowce i małże, mają większe trudności z budową i utrzymaniem swoich muszli i szkieletów. Zwiększona kwasowość może nawet powodować rozpuszczanie się niektórych węglanowych muszli i szkieletów. Jony wodoru reagują ze stałym węglanem wapnia i przekształcają go w rozpuszczalny wodorowęglan i jony wapnia.

Wśród mieszanki maleńkich roślin i zwierząt tworzących plankton żyje maleńki ślimak morski zwany pteropodem. Pomimo niewielkich rozmiarów, pteropody są ważnym źródłem pożywienia dla wielu gatunków, w tym ryb, fok i wielorybów. Pteropody mają jednak delikatne muszle z węglanu wapnia, które są wrażliwe na zakwaszenie oceanów. W serii eksperymentów muszle pteropodów umieszczono w wodzie morskiej o pH (kwasowości) przewidywanym dla Oceanu Południowego do 2100 roku. W ciągu 48 godzin muszle pteropodów zaczęły się rozpuszczać.

Wizualizacja badań

Zasoby wizualne, takie jak infografiki i filmy wideo, to skuteczny sposób przekazywania wiedzy naukowej. Stworzyłem wszystkie te infografiki za pomocą Mind the graph, platformy internetowej, która pozwala naukowcom tworzyć przyciągające wzrok materiały.

  1. Cykl węglowy i efekt cieplarniany - infografika naukowa.

logo-subskrybuj

Zapisz się do naszego newslettera

Ekskluzywne, wysokiej jakości treści na temat skutecznych efektów wizualnych
komunikacja w nauce.

- Ekskluzywny przewodnik
- Wskazówki dotyczące projektowania
- Wiadomości naukowe i trendy
- Samouczki i szablony