Elk onderzoeksproject levert veel gegevens op, waarvan sommige waardevol zijn en andere niet. Het vinden van iets nieuws, onverwachts of verwarrends in onderzoek kan snel overweldigend worden.

Onder druk om een deadline te halen kun je soms ontsporen. Voorkom dat u zich zorgen maakt over die onbedoelde resultaten zodra uw lopende onderzoek is afgerond, door ze buiten beschouwing te laten.

Bij post-hoc analyse analyseer je niet elke willekeurige uitkomst van een experiment. Het is belangrijk te zoeken naar patronen wanneer je iets waarneemt dat een nadere beschouwing en studie rechtvaardigt om het concept beter te begrijpen.

Na een post-hocanalyse kan meer informatie worden verkregen en kan dieper worden ingegaan op uw onderwerp. Laten we de post-hocanalyse eens nader bekijken.

Post-hocanalyse: wat is dat?

In het Latijn betekent post hoc "hierna", d.w.z. de experimentele gegevens achteraf analyseren.

Het doel van een post-hocanalyse is patronen te vinden nadat het onderzoek is voltooid, en resultaten te vinden die niet het primaire doel waren. Alle analyses die na afloop van een experiment worden uitgevoerd en die niet vooraf waren gepland, worden dus beschouwd als post-hocanalyses.

Reeds verzamelde gegevens worden gebruikt in een post-hoc studie. Onderzoekers analyseren deze gegevens om nieuwe doeleinden te ontwikkelen, die niet in de opzet van het experiment voorkwamen. Post-hoc studies kunnen dus worden uitgevoerd op geaggregeerde gegevens van eerdere proeven. 

Het uitvoeren van post-hoc analyses kost vaak te veel tijd, maar biedt een aantal voordelen. Om waardevolle informatie aan het licht te brengen, moet u redelijk voorzichtig zijn en onverwachte resultaten niet overschatten. Dit kan een teken zijn van iets belangrijks, zelfs als het een toevallige gebeurtenis is.

Post hoc analyses zijn nuttig bij het onderzoeken van foutenpercentages, het beoordelen van de significantie van hypothesen, of het bepalen of ze statistisch significant zijn.

Het uitvoeren van meerdere proeven of het afwijken van de hoofdlijn van het onderzoek verhoogt het risico op fouten en fout-positieven. Hier speelt post hoc een sleutelrol. Hoe werkt het precies? 

Post-hocanalyse: hoe werkt het?

Ook als het primaire doel niet wordt bereikt, kunnen de gegevens waardevolle inzichten opleveren. Mogelijk zijn de na-effecten van het medicijn en de gegevens daarover. Of andere soortgelijke drugs kunnen ook de moeite waard zijn om te testen.

Het doel van een post-hocanalyse is vragen te beantwoorden nadat de studie is afgerond, een doel dat niet in de studie is vermeld.

Om te bepalen waar de verschillen vandaan komen, wordt een post-hoc toets gebruikt nadat een statistisch significant resultaat is gevonden. Post-hoc tests kunnen worden gebruikt om verschillen tussen meerdere groepen te beoordelen en tegelijkertijd experimentele fouten te vermijden. Er zijn verschillende post-hoc toetsen geformuleerd, en de meeste daarvan leveren vergelijkbare resultaten op. 

Er zijn verschillende soorten post-hoc tests

De gegevens die tijdens een onderzoek of klinische proef worden verzameld, kunnen worden geanalyseerd om patronen en verschillende factoren op te sporen. De meest voorkomende post hoc tests zijn:

  • Bonferroni Procedure: Het is mogelijk om meerdere statistische tests tegelijk uit te voeren door gebruik te maken van deze post hoc correctie voor meervoudige vergelijkingen.
  • Duncan's nieuwe multiple range test (MRT):  Duncan's Multiple Range Test identificeert de paren van gemiddelden (van ten minste drie) die verschillen. 
  • Dunn's Multiple Comparison Test: Dit is een post hoc analyse die wordt uitgevoerd na een ANOVA, een niet-parametrische test die er niet van uitgaat dat uw gegevens een bepaalde verdeling volgen.
  • Fisher's minst significante verschil (LSD): Bepaalt of twee gemiddelden statistisch verschillend zijn.
  • Holm-Bonferroni procedure: De sequentiële Bonferroni-test van Holm maakt meervoudige vergelijkingen minder streng.
  • Met Newman-Keuls kan men steekproeven identificeren die van elkaar verschillen. Newman-Keuls vergelijkt paren van gemiddelden met behulp van verschillende kritische waarden. Daardoor is de kans groter dat significante verschillen worden gevonden.
  • Rodger's methode: Deze statistische methode wordt gebruikt om onderzoeksgegevens post hoc te evalueren na een "multivariate" analyse.
  • Scheffé's methode: Bij de methode van Scheffe wordt de teststatistiek anders aangepast, afhankelijk van het aantal vergelijkingen dat is gemaakt.
  • Tukey's Test: Tukey's test bepaalt of uw steekproef bestaat uit groepen die van elkaar verschillen. Elk gemiddelde wordt vergeleken met het gemiddelde van alle andere groepen met behulp van het "Eerlijk Significant Verschil", dat aangeeft hoe ver de groepen uit elkaar liggen.
  • Dunnett's correctie: Deze post-hoc toets vergelijkt de gemiddelden. In tegenstelling tot Tukey's vergelijkt hij elk middel met een controlegemiddelde.
  • Benjamini-Hochberg (BH) procedure: Een significant resultaat ontstaat alleen bij toeval als u veel tests uitvoert. De false discovery rate wordt door deze post hoc test gecompenseerd.

Er gaat niets boven een vlekkeloos visueel stuk dat een complexe boodschap overbrengt

Ja, dat klopt, met behulp van visuals is het een stuk eenvoudiger om de moeilijkste concepten in perspectief te plaatsen. In het tijdperk van visuals is het geen wonder dat je kwantumfysica waarschijnlijk veel eenvoudiger kunt begrijpen door de effectiviteit van graphics.

Vraagt u zich af hoe u moet beginnen? Waarom zou je je zorgen maken als je de grafiek binnen handbereik hebt! Bij ons kunt u kiezen uit meer dan duizend illustraties in onze galerij, en posters maken met de slimme poster maker die we voor u hebben ontwikkeld. Profiteer van de expertise van ons getalenteerde team en laat het op maat maken. Bezoek voor meer informatie onze website.

logo aanmelden

Abonneer u op onze nieuwsbrief

Exclusieve inhoud van hoge kwaliteit over effectieve visuele
communicatie in de wetenschap.

- Exclusieve gids
- Ontwerp tips
- Wetenschappelijk nieuws en trends
- Handleidingen en sjablonen